WINTERVUUR: OUD LAND – AL WAT IK MOEST DOEN, WAS DROMEN … – REQUIEM VOOR DE VISSEN
Vertelwandelingen.
In opdracht van Festival Wintervuur.
Een samenwerking met Selm Wenselaers, Sofie Sente, Koen de Smet, Annelore Crollet, Laura De Vries, Victor Mees, Koen Raeymaekers. Elena Peeters, Servaas Petrov, Aline Nuyens, Tim van der Linden. Jo van Schijndel.
2014 – 2016 – 2020
In de winter van 2014 sloeg het nomadisch theater- en circusfestival Wintervuur zijn tenten op in het Veltwijckpark in Ekeren. We hadden daar net een project afgewerkt rond de adellijke familie Moretus.
Het leek dan ook logisch om ‘iets’ in het festival te doen met het materiaal dat we verzameld hadden. Het draaide anders uit. Het spoor van Moretus werd verlaten en er werd gekozen om te werken rond de Oude Landen, een voormalig rangeerterrein dat zich als natuurgebied uitstrekte tussen Ekeren en de wijk Luchtbal.
Uit interviews en gesprekken bleek al snel dat het een plek was vol verhalen. Met die verhalen construeerden we niet één maar twee ‘alternatieve geschiedenissen’. Het publiek werd meegenomen in het winterse landschap en kreeg de twee ‘ware’ verhalen te horen.
Zonder twijfel was ‘Oud Land’ één van de meest geslaagde vertelwandelingen van de kleine expeditie. In volle coronatijd werd de wandeling op verschillende locaties hernomen door de Brokkenmakers (Aline Nuyens en Tim van der Linden).
Twee jaar later koos het festival Wilrijk als locatie.
De Edenwijk in het zuiden van Wilrijk ligt wat verborgen achter de grote meubelmagazijnen op de Boomsesteenweg. De wijk werd gebouwd als ‘motelwijk” voor de bezoekers van de Wereldtentoonstelling in 1958.
De prefabhuizen van Oostenrijkse makelij raakten niet op tijd klaar en werden dan ook nooit voor Expo ’58 gebruikt. Er vestigde zich een grote Spaanse gemeenschap en de wijk werd een stukje ‘aards paradijs’ tussen IKEA en Atlas Copco. Onze vertelling focusten op de dromen die onlosmakelijk verbonden waren met het tijdsgewricht van Expo ’58.
Het project kreeg een mooi vervolg. Jeroen Broeckx, die voor de voorstellingen het beeldmateriaal monteerde, raakte geboeid door de wijk en zijn inwoners en draaide er de kortfilm ‘Eden’.
In 2020 werd het Lobroekdok vlakbij de slachthuizen gebaggerd. Niet minder dan 17 scheepswrakken werden op de bodem van het dok teruggevonden. De meeste scheepjes bleven ‘anoniem’ zonder naam of eigenaar. Aan die anonieme schepen brachten we hulde in de laatste Wintervuur. We namen ons publiek mee op een Flandriaboot naar het dok voor een laatste groet.
